Πάσχα στην Κάλυμνο

Πέμπτη απόγευμα και μιλάω στο τηλέφωνο με τον Άρη:
-"Που θα πάμε τελικά για Πάσχα;"
-"Δεν ξέρω ακόμη αλλά δύο είναι τα πιθανά σενάρια, Σαρδηνία ή Κάλυμνο."
Τουλάχιστον μετά από πολλές επιλογές που είχαμε στο μυαλό μας, καταφέραμε να καταληξουμε σε δύο προορισδμόυς.
Λίγο ο καιρός που δεν μας τα έλεγε καλά για Σαρδηνιία, λίγο το ότι στην Κάλυμνο θα πήγαινε όλη η παρέα από την Πάτρα και διάφοροι γνωστοί από την Ελλάδα, καταλήγουμε Παρασκευή μεσημέρι 14:30 ώρα να πετάω τα πράγματα στο αμάξι του Άρη και να ξεκινάμε για Πειραιά για να προλάβουμε το καράβι που φεύγει στης 17:00.
-"Ρε θα προλάβουμε το καράβι;"
-"Μην ανησηχείς ο Αρίστος ειναι στο τιμόνι"

Το καράβι σαλπάρει και είμαστε στο κατάστρωμα μαζεμένοι όλοι: ο Δάσκαλος, η Πλουσεία, η Τάνια και οι Αμερκάνες φίλες της, Nicky και Sanam.
Το ταξίδι για δυο βδομάδες μακρία από την ρουτίνα της καθημερινότητας μόλις ξεκίνησε.........

Φτάνουμε στο νησί και το πρόγραμμα ξεκινάει σκληρά, "Σηκάτι σου ερχόμαστε"

 
Το σκαρφάλωμα συνεχίζεται και έφτασε η μέρα που θα πάμε Γαλατιανή. Ο Αρίστος δεν έχει ξανα πάει και το είχε βάλει στόχο σ' αυτό το ταξίδι να πάει να τη δει. Έγω είχα πάει με τον "Ψηλό" το 2007 και είχα εντυπωσιαστεί από το μέρος και την ποιότητα του βράχου.
Ο αέρας εκείνη την μέρα λυσσομανούσε, παρκάρουμε το αμάξι και δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε τις πόρτες.-"Τι κάνουμε;"-"Φευγουμε για πάνω!!!". 35 λέπτά περπάτημα στην κόντρα, με τον αέρα να μας πηγένει όπου αυτός θέλει!!!. Φτάνουμε, φοράμε παπούτσια και ξεκινάμε το σκαρφάλωμα.

Εντυπωσιακή η αίσθηση να σκαρφαλώνεις με 7 μποφορ εκτεθειμένος στον αέρα........Συνθήκες απλά τέλειες, απολογισμός ένα 8a και ένα 7c+ onsight για τον Αρίστο!

Φτάνει η μέρα του rest και όλη η παρέα έχει φτάσει ποιά στο νησί, Κομμάτι,Τάνια,Σπύρος,Μυρτώ, Άλεξ και ο Χρήστος.

 
-"Τι κάνουμε σήμερα που ξεκουραζόμαστε;"
-"Πάμε για ούζαααααααα"-ομόφωνη απόφαση
Μαζευόμαστε όλοι στο Γλάρο πιάνουμε από μια καρέκλα και χαλαρώνουμε. Το ένα ούζο φέρνει το άλλο και τελικά καταλήγουμε από 6 άτομα που ειμασταν στην αρχή να γίνουμε 13. (όχι δεν φταίνε τα ούζα που διπλασιαστήκαμε!!!!!!!έχω και φωτο για να το αποδείξω......)

"Το μαγικό χέρι........."

Την επόμενη απόφασίζουμε να πάμε στο νέο πεδίο των Ελβετών στην βόρεια πλευρά της Τελένδου -"Γλάρος"-.Μαζευόμαστε το πρωϊ στο λιμάνι στις Μυρτιές, -10 νοματαίοι- πέρνουμε το καραβάκι και πηγαίνουμε στην βόρεια πλευρά του νησιου, όπου από 'κει έχει 15 λεπτά περπάτημα μέχρι να αντικρύσεις το τεράστιο αρνητικό:

Έχει εύκολα δύσκολα ότι τραβάει η όρεξη σου, αλλά παρότι βόρειο και πάντα στην σκιά, πρέπει να έχει βορειά για να έχει καλές συνθήκες για σκαρφάλωμα.

Μεγάλο Σαββάτο και η όμαδα βρίσκεται στην Οδύσσεια. Φτάνοντας στο πεδίο βλέπω σετάκια πάνω στη Marci Mark και λέω από μέσα μου -"Έιναι η μέρα της"- Πρώτη προσπάθεια και φτάνω στο crux δεν τα καταφέρνω και πέφτω, την δουλεύω και φτάνω ρελε. Παρατηρώ οτι λοίπει η τελευταία πλακέτα και το runout είναι περίπου 6 μέτρα.......-οκ λέω από μέσα μου.......- κλιπάρω ρελέ και κατεβαίνω. Μετά από μία ώρα ο ήλιος έχει πιάσει το πεδίο και όλη η παρέα έχει μαζευτει στην σπηλιά και καλαμπουρίζουμε. Η μόνη διαδρομή που είναι στη σκια ειναι η Marci Mark, πιάνω τον Σπύρο και του λέω θα με ασφαλίσεις -"εννοείται"- άκου να δεις του λέω, "αν φτασω ρελέ έχε το νου σου δεν θα το κλιπάρω"-"Οκ". Ξεκινάω, περνάω το crux και φτάνω στο τελευταίο τμήμα, εύκολο κομμάτι μεν άλλα περίπλοκο.
Ποια βρίσκομαι στην κορυφή πέρνω τα απαραίτητα λάσκα και Adios Amigos............

..........20 μέτρα ποιο κάτω σταματάω αιωρούμενος πάνω από αμείλητα πρόσωπα.......


Τρίτη 6/4 και εγώ, ο Σπύρος, η Κατερίνα, ο Γιώργος, ο Βαγγέλης, ο Κώστας, ο Άλεξ και ο Χρήστος πάμε Grande Grotta. Το σκαρφάλωμα ξεκινάει με τα βασικά ζεστάματα σε DNA και Ivi. Ο ήλιος πλησιάζει και πρέπει να μπούμε σύντομα σε κάτι δύσκολο, αποφασίζω και μπαίνω στην Syndicate, το αποτέλεσμα η διαδρομή να γίνει ελεύθερα ,μετά από 40 λεπτά στην διαδρομή, χωρις να κλιπάρω το τελευταιο σετάκι -μιας και δεν τα υπολόγισα καλά- και ένα οριακό κλιπάρισμα στο ρελέ!!!!!!!!!!!! Αλλά δεν τελείωνουμε εδώ, ο ασφαλιστής μου -Σπύρος- βλέποντας με, πέρνει από την ενέργεια μου και μου λέει αποφασιστικά φύγαμε για Fun de Chichunne. Μετά από μία ώρα ο Σπύρος κλιπάρει το ρελε, στην σπηλιά γίνετε πανικός από τα χειροκροτήματα και τις φωνές το ελλήνων και ξένων ανρρηχητών

"Σπύρο αυτή την ασφάλιση θα την θυμάμαι,είχα υδρώσει πιο πολυ από εσένα..........."

Το απόγευμα συνεχίζετε πηγαίνοντας στο Σπάρτακο για να κατεβάσουμε θερμοκρασία από τον δυνατό ήλιο που μας ειχε βαρέσει στην σπηλιά.
Εγώ άλλωστε έιχα αφήσει ένα ανοιχτό θεματάκι από μια προηγούμενη μέρα, την Daniboy. Εκείνη την μέρα το θεματάκι έκλεισε.............
Έχει μπέι το σούρουπο και πρέπει να κατέβουμε στην σπηλιά να μαζέψουμε τα σετάκια από την Ivi, ο αρμόδιος για να τα μαζέψει δεν είναι άλλος απο το "Κομμάτι". -"Αντε, Κατερίνα πάμε"- Μετά από μια δυνατή προσπάθεια καταφέρνει και κάνει την διαδρομή ελεύθερα.
Πια έχει βραδιάσει, κατεβαίνουμε το μονοπάτι όλοι χαρούμενη από την σημερινή μέρα συζητώντας για τις προσπάθειες μας.

-"Τον Αρίστο ξεχάσαμε...."
-"Να τον πάρουμε κανα τηλέφωνο να του πουμε τα νέα και να μας πει τα δικά του"
-"Για να δούμε ποιος θα κεράσει σήμερα........"
Ο Άρης βρισκόταν στην Οδύσσεια και προσπαθούσε το δικό του project -Indi Watana-
-"Ρε, Θανάση δεν τον πέρνεις τηλ." ,μου λέει το Κομμάτι.
-"Οκ"
-''Έλα Άρη, τι γίνετε;"
Ακούω ένα Άρη όλο χαρά "οκ" λέω από μέσα μου.
-"Λοιπόν το βράδυ όλοι Ναδιρ να το κάψουμε................"

Έφτασε κι όλας 7/4 (πως περνάνε έτσι οι μέρες) και μας βρίσκει στην Οδύσσεια. Οι προγνώσεις δείχνουν πιθανή βροχή αλλά δεν πτοούμαστε, όλοι σκορπισμένοι στο πεδίο. Η Κατερίνα και ο Σπυρός προσπαθούν Luckie Strike και την Moon Bridge αντοίστηχα, η Sanam και η Nicky στην BoomBoom, ο Άλεξ και ο Χρηστος στην Why Not, εγώ στην Sardonique και ο Άρης σπίτι του ξεκουράζεται. Τα προγνωστικά τελικά δεν πέφτουν έξω η βροχή ξεκινάει και μας πιάνει κρεμασμένους στα βράχια. Το μεγάλο το πρόβλημα το είχαν οι ασφαλιστές ο Άλεξ και η Nicky, μιας και μέχρι να κατέβω εγώ και η Sanam από τις διαδρομές μας αυτοί γίνανε παπί.

"Κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα μέχρι να σταματησει η βροχή..............."

Πέμπτη πρωϊ, τελευταία μέρα rest και ξεκινάει με πολύ όρεξη. Αφόυ τρώω ένα καλό πρωϊνό μιλάω με τα παιδιά και λέμε να παμε βόλτα στο Βαθύ.-"Οκ, τους λέω περνάω μια από τις Αμερικάνες να τις ρωτήσω αν θέλουν να ρθουν και έρχομαι". Πηγαίνοντας προς το σπίτι των κοριτσιών, τι βλέπω, το μπαλκόνι της Nicky και της Sanam γεμάτο απλωμένα σεντόνια, χαλια ρούχα, μαξιλάρια και πάνω σε όλα αυτά κύπελλα με νερά για να μην τα πάρει ο αέρας......''Είχε πολύ πλάκα η είκονα αυτή".

Ανεβαίνω επάνω, μόλις αρχίζανε να το τακτοποιούν, τις ρωτάω αν θέλουν να έρθουν και τελικά αποφασίζει να έρθει μόνο η Nicky. Μπαινουμε στο αμάξι και πάμε Πανορμίτη, περνουμε και την Κατερίνα, τον Χρήστο και τον Άλεξ και φεύγουμε για Βαθύ.

Πίνουμε ένα καφεδάκι στα γρήγορα και φεύγουμε, μιας και ο Σπύρος έχει γενέθλια και πρέπει να του στήσουμε ένα mini πάρτυ στο " Γλάρο", καθώς επίσης, η Nicky και έμεις φυσικά πρέπει να βρισκόμαστε στην παραλία Μασουρίου στης 16:00 για να βοηθήσουμε να την καθαρίσουμε από τα σκουπίδια. Μια πολύ καλη πρωτοβουλία των κοριτσιών (Nicky και Sanam.) που φυσικά την στήριξε η παρέα.

Περισσότερες πληροφορίες:

http://www.hooptiegirl.com/HooptieGirl/Blog/Entries/2010/4/8_big_climber_beach_cleanup.html

Και η μέρα συνεχίζεται με ωραίο παρτάκι στο Γλάρο, γιορτάζοντας τα γενέθλια του Σπύρου.

Σουρούπωσε και πρέπει κατι να φάμε, η μπύρα είχε αρχήσει να μιλάει και δεν είμαστε ικανοί να μαγειρέψουμε οπότε φεύγουμε και πάμε "Κοκκινίδη", ο Δημήτρης και η μητέρα του φρόντισαν  να φάμε καλά!!!!!!!!!!! Και δεν τελειώνουμε εδώ, φεύγουμε για Ναδίρ, -η κρεπάλη συνεχίζεται-. Με πολύ Rock μουσική όπως ξέρει ο Αντώνης καλά να παίζει και με μικρές πινελιές Αμερικάνικων hit που είχαν δώσει τα κορίτσια να παίξει η μέρα κλείνει............μια πανέμορφη μέρα.

LAST DAY LAST TRY........

Κουρασμένος από τις προηγούμενες μέρες, δεν κατάφερα να κάνω κάποια πράγματα που ήθελα. Άλλα για τον Άρη ήταν φανταστική μέρα, τα έδωσε όλα, ξεκινώντας με  Χύμα στο Κύμα (OS), συνεχίζοντας με BoomBoom(OS) και Paris,Texas(OS) και τελειώνοντας με Σειρήνα (DejaVu).

"Στο τελείωμα της Paris,Texas"

10/4 23:50: Είμαστε στο καράβι, η επιστροφή είναι πια παρών.................

"Το Τρελό Παρεάκι......"