Τις τελευταίες μέρες με την ζέστη και την θερμοκρασία να έχει ανέβει στους 20 βαθμούς max. την ημέρα, ο αναρριχητικός προορισμός είναι το πεδίο L'Olla. Το L' Olla είναι, το μοναδικό αρνητικό πεδίο στην Siurana. Την προηγούμενη βδομάδα πήγα για πρώτη φορά στο πεδίο και προσπάθησα το κλασσικό κολονέτο - La cara que no miente 8a+ -. Η διαδρομή κινείται σ' ένα κολονέτο αρκετά ανοιχτό στο πιάσιμο και τελειώνει με ένα σάλτο σε μια τρύπα. Μια διαδρομή boulder μιας και το δύσκολο κομμάτι είναι μόλις 6-8μ σε ανάπτυγμα. Έδωσα τρεις προσπάθειες και όλες τις φορές έπεφτα στο σάλτο.
Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε στο πεδίο και μιας και η διαδρομή ήταν στον ήλιο μπήκα και προσπάθησα το άλλο κλασσικό 8a+ του πεδίου - Cop de cigala-. Η διαδρομή είναι ένα διαμάντι, ξεκινάει με το πρώτο κομμάτι σε μονοδαχτυλικά πιασίματα για τις 3 πρώτες πλακέτες, συνεχίζει με ένα κομμάτι αντοχής σε καλά πιασίματα όπου φτάνεις σε ένα ψευτο rest, και εκεί συναντάς το πρώτο crux, μέχρι εδώ 7c+/8a, μετά το crux συναντάς το καλύτερο rest που μπορείς να φανταστείς -γόνατο σε καλά πιασίματα- και εκεί που λες "οκ τέλειωσε η διαδρομή το δύσκολο το περάσαμε", συναντάς άλλο ένα boulder το οποίο εμένα μου φάνηκε πιο δύσκολο από το πρώτο crux, για να φτάσεις μετά από συνολικά 20μ. σκαρφαλώματος στο ρελέ. Σ' αυτή την διαδρομή έδωσα 3 προσπάθειες εκείνη την μέρα και στην τελευταία προσπάθεια, στην τελευταία κίνηση της διαδρομής μου γλιστράει το πιάσιμο και να σου ο Θανάσης βρίσκετε κρεμασμένος στο σχοινί (Γ....@##@$%$#$%@@).
Μετά από τις δύο μέρες αυτές καλών προσπαθειών, ξεκίνησε το μαρτύριο. Τρεις μέρες είχα ένα αφόρητο πόνο στις αφές (η πολύ Siurana έχει αυτά τα προβλήματα). Προσπαθώντας να σκαρφαλώσω τις μέρες αυτές, κατάλαβα τελικά πως είναι αδύνατο.
Οπότε μετά από μια καλή ξεκούραση χτες επέστρεψα στο πεδίο, με την πρώτη προσπάθεια επαναλαμβάνω την Cop de cigala και με την τρίτη προσπάθεια, αργά το απόγευμα επαναλαμβάνω την La cara que no miente.
------------------------------------------------------------------------------------
Two 8a+ in a day...
Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε στο πεδίο και μιας και η διαδρομή ήταν στον ήλιο μπήκα και προσπάθησα το άλλο κλασσικό 8a+ του πεδίου - Cop de cigala-. Η διαδρομή είναι ένα διαμάντι, ξεκινάει με το πρώτο κομμάτι σε μονοδαχτυλικά πιασίματα για τις 3 πρώτες πλακέτες, συνεχίζει με ένα κομμάτι αντοχής σε καλά πιασίματα όπου φτάνεις σε ένα ψευτο rest, και εκεί συναντάς το πρώτο crux, μέχρι εδώ 7c+/8a, μετά το crux συναντάς το καλύτερο rest που μπορείς να φανταστείς -γόνατο σε καλά πιασίματα- και εκεί που λες "οκ τέλειωσε η διαδρομή το δύσκολο το περάσαμε", συναντάς άλλο ένα boulder το οποίο εμένα μου φάνηκε πιο δύσκολο από το πρώτο crux, για να φτάσεις μετά από συνολικά 20μ. σκαρφαλώματος στο ρελέ. Σ' αυτή την διαδρομή έδωσα 3 προσπάθειες εκείνη την μέρα και στην τελευταία προσπάθεια, στην τελευταία κίνηση της διαδρομής μου γλιστράει το πιάσιμο και να σου ο Θανάσης βρίσκετε κρεμασμένος στο σχοινί (Γ....@##@$%$#$%@@).
Μετά από τις δύο μέρες αυτές καλών προσπαθειών, ξεκίνησε το μαρτύριο. Τρεις μέρες είχα ένα αφόρητο πόνο στις αφές (η πολύ Siurana έχει αυτά τα προβλήματα). Προσπαθώντας να σκαρφαλώσω τις μέρες αυτές, κατάλαβα τελικά πως είναι αδύνατο.
Οπότε μετά από μια καλή ξεκούραση χτες επέστρεψα στο πεδίο, με την πρώτη προσπάθεια επαναλαμβάνω την Cop de cigala και με την τρίτη προσπάθεια, αργά το απόγευμα επαναλαμβάνω την La cara que no miente.
 |
| Η θέα του El Pati από το πεδίο L' Olla |
Two 8a+ in a day...
In recent days with the heat and
the temperature has climbed to 20 degrees max. in the day, the climbing
destination, is the sector "L'Olla". L' Olla is the only overhanging
sector in Siurana. The last week I went for my first time in the sector and I
tried the classic colonet - La cara que no miente 8a+ -. The route goes in
colonet for 3 bolts and at he ends you have to jump in a big and good hold. Is
a boulder route and the hard part is only 6-8m long. I gave it three tries and
all the times I fell in the jump. It must wait...
The next day we
returned to the sector and since the route was in the sun, I change project and
I went to try the other classic 8a+ of the sector, "Cop de Cigala". The
route is a diamond, begins with the first part in one finger pockets for the
first 3 bolts, continues with one part of endurance in well grips, to reach a
good undercleans that you can rest a little bit and there you have to do the
first crux, so until here is 7c+/8a. After the crux you meet the best rest you
ca imagine, -jugs with a good kneebar-, well and where you say "ok I
finished the route, we pass the difficult part", you have another boulder,
which to me seemed more difficult than the first crux. In this route I gave 3
tries that day and in the last try, in the last move slip my hand and Thanasis
was hanging on the rope (F....!@@#$@%^^%*)
After two days of
good efforts, the torture began. Three days I had an unbearable pain in my
finger touches. Trying to climb these days, I realized finally that it is impossible.
So after a good rest day yesterday I returned to the sector. I warm up and I
gave two tries in Cara, was warm and I slipped reaching the jug. I went direct
to "Cop de Cigala" who was in the shade and with my first try I send
it. Late in the afternoon I gave another try in "La cara que no
miente" and I repeated.
No comments:
Post a Comment